
Li bajarê roj lê zû hiltê rûyê çandiniyê yê nayê dîtin: Jin
- 09:02 21 Tebax 2025
- Ked/Aborî
Neslîhan Kardaş
ÎDIR - Karkerên çandiniyê ku karê wan bi ronahiya sibehê li bajarê ku roj lê zû hiltê dest pê dike, gotin, "Piştî ku em ji zeviyan derdikevin, em nikarin pênc deqeyan bêhna xwe vedin. Em bêyî ked û xebatê nikarin bijîn. Li zeviyên ku em dixebitin tişta divê bê kirin em dikin."
Ji demên berê heta niha di navbera jinan û axê de girêdanek heye. Dibe ku jin ew kes in ku zimanê axê herî baş fêm dikin. Bi hezaran salan e, jinan bi sebir tovên ku diçînin bi destên xwe xwedî kirine, li dû av, ba û rojê çûne û ji axê fam kirin. Ji bo jinan, erd ne tenê zeviyek ji bo çandina berheman e; ew jiyan bi xwe ye. Girêdana di navbera jinan û axê de ne tenê bi hilberînê ve sînordar e. Jin axê diparêzin û berhemdariya wê jiyana jinan didomîne. Ev keda hevbeş mîna kevneşopiyek e ku ji nifşekî ji bo nifşekî din tê veguhastin.
Jinên ku li taxên Hakveyis û Enginalan ên navçeya navendî ya Îdirê li zeviyên ku bi metreyan fêkî û sebze lê hatine çandin dixebitin, zehmetiyên ku ew pê re rû bi rû dimînin vegotin.
Sevda Demir, ku li taxa Hakveyisê li zeviya firingiyan dixebite, got ku ew ji Halfeliyê hatiye da ku li zeviyê bixebite. Sevda Demîr rave kir ku ew saet çarê sibê şiyar dibin û saet pêncê di zeviyê de ne. "Em li vir berheman berhev dikin. Sebze îsal hinekî kêm e; ew ne pir berhemdar in. Em heta nîvro dixebitin. Piştî ku em ji zeviyê derdikevin, em diçin malê. Em li wir jî heman karî dikin. Xebata di bin tavê de pir zahmet e. Em li vir çi ji destê me tê dikin. Em şitlan diçînin, em berheman berhev dikin. Piştî ku em ji zeviyê derdikevin, em heta pênc deqeyan jî bêhna xwe nikarin vedin. Bi rastî, karê li malê ji vir li vir bêhtir me diwestîne. Bi karên malê, zarok û mêvanan re, em li malê jî demê nabînin ku bêhna xwe vedin."
Hanim Ayyildiz a 69 salî ku li zeviyên taxa Enginalanê dixebite, diyar kir ku hevjînê wê 11 sal berê koça dawî kiriye û ew neçar maye ku bixebite. Hanim Ayyildiz, ku sê zarokên wê yên kerr û lal hene, got, "Kî dê xwedî li me derkeve? Divê em xwe bi xwe xwedî li xwe derkevin. Em bêyî zehmetiyê nikarin bijîn. Em tiştê ku divê em bikin li zeviyên ku em tên dikin. Ger em nekin, kar tune ye. Em di saet 4:30'ê sibê de digihîjin zeviyan û nîvro de vedigerin malê. Ji ber ku pir germ e, em piştî nîvro kar nakin. Germa li vir pir zêde ye. Di rojên ku em heta nîvro dixebitin, em 700 lîre qezenc dikin. Dema ku em bi tevahî dixebitin, em 1300 lîre qezenc dikin. Lê em heta êvarê kar nakin ji ber ku li malê karê me heye ku em bikin. Ez 40 sal in li zeviyan dixebitim."